Ieder paard wordt asymmetrisch geboren. Net zoals mensen een voorkeur hebben voor het schrijven met je linker of rechter hand, hebben paarden een voorkeur voor de linker of de rechter lengte buiging of het dragen van het gewicht op het linker of rechter voorbeen. Wanneer je een voorkeur hebt voor de rechter lengtebuiging plaats je over het algemeen meer gewicht op het linker voorbeen, dit is het dragende of dominante voorbeen.
Waarom is het een nadeel voor onze (sport)paarden?
Zodra een paard het gewicht van de ruiter moet gaan dragen raakt hij (verder) uit balans. De lichamelijke gevolgen van een scheefheid worden dan versterkt. Daaruit kunnen allerlei blessures ontstaan zoals kissing spines, peesblessures, artrose, hoefkatrolontsteking, klachten laag in de hals of in de SI gewrichten.
Doe de test, heeft jouw paard “The Crooked Horse Syndrome”?
Wil je weten of jouw paard het Croocked Horse Syndrome heeft? Loop dan de volgende punten langs. Als je bij jouw paard meer dan drie punten herkent weet je zeker dat hij in meer of mindere mate scheef is.
- Staken
- Gevoelige rug
- Rennerig zijn
- Niet goed voorwaarts willen
- Schrikkerig zijn
- Ongelijke voeten, steile voet en platte voet
- Niet willen nageven of onrustige in de aanleuning
- Opkrullen in de hals
- Meer moeite met de lengtebuiging naar links of naar rechts
- Hoofdschudden
- Geen bocht willen draaien
- Groot verschil tussen de volte links en de volte rechts
- Bokken of steigeren of andere vormen van ongewenst gedrag
- Tandenknarsen
- Ongelijke teugeldruk
- Eén teugel vastpakken
- Overmatig schuimen, speekselen
- Af en toe onregelmatig, mogelijk aan verschillende benen
- Verkorting van de beweging van de voorbenen
- Hupje tijdens het aandraven
- Lichte verhoging spierenzymen
- Verkeerde galop of overkruist aanspringen
- Gevoelige spieren
- Stijf opstarten
- Lichte verhoging spierenzymen
- Achterbenen slecht willen optillen
- Koehakkig staan achter één kant van de heup lager dan de andere
- Niet goed terugkomen vanuit uitgestrekte gangen
- Bij uitgestrekte gangen wel versnellen niet verruimen
- Scheef terugkomen vanuit een uitgestrekte gang
- Tijdens de overgangen niet nageeflijk blijven
- Eén schouder die hoger staat en meer bespierd is
- Onderhals
- Arme bespiering
- Staartzwiepen tijden het rijden
- Paard loopt over drie sporen op een “rechte lijn”
- Holle rug
- Paard lijkt overbouwd
- Paard maakt veel geluid bij de landing
- Het is moeilijk om het paard uit te zitten in draf
Een gewaarschuwd eigenaar telt voor twee! Dit zijn de vroege symptomen van het Crooked Horse Syndrome. Wacht niet totdat je paard blessures krijgt!
Belasting maakt het probleem groter
Het paard beweegt scheef of met een kronkel in zijn lichaam. Dit is allemaal niet zo’n probleem totdat een ruiter de rug gaat belasten. Door de scheefheid van het paard moet het paard compenseren en spieren daarvoor overmatig aanspannen waardoor verkramping en uiteindelijk spierproblemen, bindweefselproblemen, peesklachten en blokkades in de wervelkolom ontstaan door het verhogen van de tonus van de fascia. Probeer maar eens een halterstang op te tillen met links een gewicht van 50 kg en rechts een gewicht van 10 kg. Je moet dan gaan wringen en compenseren waarbij op lange termijn allerlei lichamelijke klachten ontstaan.
Waarom wordt veterinair de diagnose “Crooked Horse Syndrome” zo vaak over het hoofd gezien?
Om drie belangrijke redenen:
1. Algemeen geaccepteerd
Omdat ieder paard scheef is! Het wordt algemeen geaccepteerd dat het zo is. Is het dan normaal? Nee!! Het is de taak van dierenartsen, ruiters en trainers om paarden correct te trainen en hun lichaam zo symmetrisch mogelijk te maken zodat de krachten zich evenredig over het lichaam verdelen en blessures voorkomen worden. Correcte training is de nummer één op het gebied van blessurepreventie. Niks is belangrijker dan de training die zorgt voor een symmetrisch paard met goede core-stabiliteit.
2. Dierenarts krijgt meestal ‘duidelijke’ kreupelheden te zien
Dierenartsen krijgen meestal paarden te zien die een duidelijke kreupelheid vertonen. Veterinairen worden opgeleid om de kreupelheid te onderzoeken en te behandelen. Daarvoor zijn uitstekende diagnostische middelen beschikbaar en zijn er in Nederland meerdere uitstekende klinieken en dierenartsen. Echter(!), de meeste kreupelheden en/of rugklachten ontstaan vanuit het “Crooked Horse Syndrome”.
Paarden zijn prooidieren en zullen beperkte lichamelijke klachten niet tonen maar verdoezelen en compenseren, pas als ze dusdanig veel pijn hebben dat er niets meer te verdoezelen valt laten ze hun kreupelheid zien. Wacht dat stadium dus niet af! In dat stadium duurt de revalidatie lang, is soms zelfs niet meer mogelijk en de kans op terugkerende blessures is groot, vooral als de asymmetrie van het paard niet verholpen wordt. Wanneer een paard eenmaal kreupel is (acute blessures daargelaten) kan je er vanuit gaan dat er meer problemen in het lichaam zijn die ook opgelost moeten worden om een de revalidatie goed en blijvend te laten verlopen.
3. Onbekend bij dierenartsen
Het Crooked Horse Syndrome is vrijwel onbekend bij de meeste dierenartsen, training is geen onderdeel van de veterinaire opleiding. Feit is wel dat het “Crooked Horse Syndrome op termijn altijd tot lichamelijke klachten leidt. Het is de oorzaak van een groot aandeel van de (chronische) kreupelheden en/of rug- of halsklachten.
De dierenartsen uit het team van Equicare-Plus zijn opgeleid om de vroege signalen van het “Crooked Horse Syndrome” te herkennen en de gevolgen hiervan te diagnosticeren zodat we je paard de behandelingen kunnen geven om zijn lichaam weer optimaal te laten functioneren. Daarnaast zijn alle dierenartsen, behandelaars en trainers verbonden aan Equicare-Plus in staat om ondersteuning te bieden bij de training. De behandelingen zorgen ervoor dat uw paard weer goed kan functioneren, de training zorgt voor het herstel en de preventie van blessures.