Reacties & Referenties

Wendy – “Het gaat goed met Orendo”

De voortgang mbt Orendo: het gaat erg goed met hem! Hij staat mooi vierkant en geniet met volle teugen van mijn massages en oefeningen. Wat ik het allermooist vind is dat ik hem nu overal mag aanraken en behandelen en hij het zelfs fijn vindt! Dat is nog nooit gebeurd dus dat zegt veel.

Hij kan zijn hals inmiddels helemaal naar zijn achterbeen brengen zonder dat alles kraakt en knakt. Hij galoppeert en speelt weer meer. Hij heeft zachtere ogen en komt gelijk naar me toe als ik het erf op kom. Voel veel dankbaarheid van hem vandaan komen. Hij heeft zich ook als een echte papa ontfermt over het veulen van Florien wat zo vreselijk gaaf is om te zien. Hij heeft dat altijd wel gehad van nature, de rol van opvoeder en beschermer tegenover de wat jongere of zwakkere dieren.

Ben hard op zoek naar een goed zadel voor hem maar heb ook het gevoel dat daar de tijd nog niet juist voor is. Hij verandert nog teveel in zijn bespiering en bouw momenteel dat het misschien verstandiger is om daar even mee te wachten?

Zijn rug wordt wat platter en er komt verandering in de bespiering naast de schoft.

Inmiddels heb ik een nieuwe sport uitgevonden, hardlopen met je paard. We doen kleine stukjes draven en dat vindt die zo leuk en blijft braaf achter me lopen hoewel ik zijn tempo natuurlijk helemaal niet goed bij kan houden met die lange stelten.

De vraag is hoe nu verder met hem?

Niet alleen Orendo heeft hier veel plezier in trouwens het is voor mij ook heel leerzaam en mis zelfs het rijden niet als ik zo met hem bezig kan zijn.

Wim & Annette – “Toevallig kon Vanity meedoen aan een thermografisch onderzoek”

Eind januari 2011 werd ons paard links-voor licht onregelmatig. Met perioden van rust verdween dit weer maar na enkele keren onder het zadel kwam de onregelmatigheid weer terug. Begin maart werd door de dierenarts een ontsteking in de rug geconstateerd en op advies van hem is ze hiervoor ingespoten. Op de kliniek in Utrecht is ze nog gecontroleerd op ataxie. Na een maand rust en aan de hand stappen mocht ze weer onder het zadel. Alleen na het uitwerken van de corticosteroïden kreeg ze een enorme drukking onder het zadel, ook werd ze weer onregelmatig.Terug naar de kliniek in Utrecht en daar werd geconstateerd dat de ontsteking en het vocht in de rug nog duidelijk aanwezig was. Waarschijnlijk zou ons paard niet meer geschikt zijn als rijpaard en we hebben in overleg met de kliniek besloten om ons paard toch nog een maximale kans te geven en eerst een periode in de wei op rust te zetten.

Toevallig konden wij in die periode Vanity laten deelnemen aan een thermografisch onderzoek als “oefenpaard” voor de cursisten van de opleiding thermografie van het ICETD. Zo zijn we in contact gekomen met Karin en haar revalidatieteam.
Uit de thermografie opnamen bleken al haar ruggenwervels van kop tot staart vast te zitten. Hierdoor was er geen goede functie van de zenuwen die uittreden vanuit het ruggenmerg mogelijk, waardoor oa de spijsvertering niet goed functioneerde. Als gevolg van compensatie was er overbelasting te zien op de pezen van drie verschillende benen. De eerste behandelingen waren gericht op het losmaken van de wervels en het herstel van de aansturing en het functioneren van de spijsvertering en dat wierp snel zijn vruchten af. Na een paar maanden van rust zijn we heel voorzichtig met Karin de revalidatie van ons paard op gaan pakken. Longeren bleek voor ons paard duidelijk geen optie te zijn. Karin constateerde dat ons paard een verkeerd bewegingspatroon had. Het longeren nodigde ons paard te veel uit om op de binnenschouder te vallen, i.p.v. in een mooi verticaal evenwicht te blijven. Ze viel door iedere bocht, zonder te buigen, wat erg belastend was voor de benen. De onregelmatigheid kwam dan weer naar boven.

We zijn aan de slag gegaan met het veranderen van dit bewegingspatroon, d.m.v. diverse oefeningen. Aangezien ons paard inmiddels totaal geen bespiering meer had en we haar rug voorlopig nog wilden ontlasten, zijn we begonnen met werken aan de hand. We zijn gestart met lange teugel arbeid, zoals door Piet Bakker gedoceerd wordt. Dit pakte ze heel goed op en na een maand zijn we voorzichtig uit gaan breiden onder de man. Pas na een half jaar trainen was Vanity stabiel en sterk genoeg in haar lichaam om de oefeningen uit te breiden. We zijn nu ruim een jaar verder en we genieten volop van ons paard. Ze ziet er heel goed uit, zit lekker in haar vel en geniet van de afwisseling (dressuur, springen, lange teugel, bosrit) die ze van ons krijgt. We zijn nog wel voorzichtig met de belastbaarheid maar de laatste maanden vertoont ze geen spoortje van onregelmatigheid meer, ook niet als ze per ongeluk nog eens een keer op de schouder valt. Het is een jaar geweest waar ons geduld behoorlijk op de proef is gesteld, maar die we achteraf voor geen goud hadden willen missen. We hebben enorm veel kennis en inzicht opgedaan dankzij een zeer betrokken en toegewijd team onder aanvoering van Karin!

Marlies – “Vertrouwen in het vervolgtraject”

Ik ben echt extreem blij dat ik met Madou naar jullie toe ben gegaan. Ik ben echt heel erg blij met hoe alles zaterdag werd opgepakt. Ondanks het zeer nare nieuws voelde ik me wel op mijn gemak en vond ik het erg prettig hoe serieus alles wordt genomen en hoe er met Madou werd omgegaan.

De serieuze en uitgebreide aanpak gaf echt enorm vertrouwen voor die dag en ook zeker het vervolgtraject!

Harriët – “Een goede ervaring”

Goedemorgen, ik wou nog even zeggen dat ik het gisteren heel erg fijn vond en leerzaam. Leuke mensen allemaal en vooral fijn dat jullie zoveel tijd voor ons hadden. Echt super. Twister was de terug reis erg ontspannen en toen hij thuis kwam ook, maar hij vond het bij jullie ook erg leuk.

Anita – “Na een lang traject eindelijk een diagnose voor kreupele Bailar”

Bailar is een merrie van 7 jaar oud die al vanaf veulen in mijn bezit is.Bailar is op 4 jarige leeftijd zadelmak gemaakt en ingereden.

Op 5 jarige leeftijd wordt Bailar kreupel in de wendingen. Bailar door de dierenarts laten onderzoeken maar deze kon geen duidelijke diagnose stellen. Op zijn advies een fysiotherapeut ingeschakeld. Ook zij constateerde een duidelijke kreupelheid maar kon geen oorzaak vinden. Advies gewoon doorrijden. Er volgt uiteindelijk geen verbetering maar eerder verslechtering. Uiteindelijk is Bailar bij de lingehoeve te Liende aangeboden (juli 2011) voor uitgebreid onderzoek, röntgen, echo en scintigrafie. Ook daar kan men geen reden vinden voor de getoonde kreupelheid, en ook daar is het advies rij maar gewoon door en kijk maar wat er gebeurd. Wonder boven wonder heeft Bailar een paar goede maanden. Maar daarna gaat het al weer snel berg afwaarts, de kreupelheid verergert weer. Opnieuw een dierenarts ingeschakeld, deze begint met een serie injecties in pezen voeten knieen enz. en 10 maanden box rust. Maar ook dat lukt uiteindelijk niet, Bailar wordt alsmaar slechter. Ten einde raad via internet gezocht naar een andere onderzoeksmethode. Op deze manier in contact gekomen met Karin Leibbrandt. Karin heeft een klinisch onderzoek gedaan met buigproeven en thermografie opname. Aan de hand daarvan wordt er eindelijk een diagnose gesteld.

Na deze diagnose kan er eindelijk gestart worden met een gerichte behandeling bestaande uit een osteopatische behandeling door Marjorie Westerhof (8 augustus 2013) gericht op het opheffen van de diverse ernstige blokkades, een correctie door de smid voor het veranderen van de beenstand en beweging.

Drie weken na de behandeling de training weer voorzichtig hervat het is voor het eerst sinds 3 jaar dat Bailar weer regelmatig en los is in haar beweging. Na 6 weken is Bailar nog steeds goed er volgt nog een osteopatische behandeling, na deze behandeling wordt de training uitgebreid met een specifieke revalidatie training gegeven door Karin. Deze training is specifiek op mijn hypermobiele paard afgestemd. Oktober 2013 wederom thermografie opnames ter controle daarop is duidelijk een grote vooruitgang te zien.

Bailar is sinds augustus 2013 niet meer kreupel geweest ziet er fantastisch uit zit mooi in haar bespiering en is erg los en ze gaat nog steeds met sprongen vooruit.

Ik heb enorm veel respect voor Karin doordat zei bereid is geweest ondanks haar klassieke opleiding andere wegen te bewandelen dan de standaard reguliere geneeswijze en daardoor heeft Bailar weer een kans gekregen.

Ik ben bij veel dierenartsen geweest met de meest moderne onderzoeksapparatuur maar geen van allen zijn in staat geweest om een goede diagnose te stellen, en te behandelen.

Dat geeft toch te denken!

Eline – “Steeds meer verbetering bij Redskin op de thermografie”

Alweer zo’n 2 jaar geleden merkte ik, dat mijn paard Redskin (16 jaar) regelmatig niet goed liep. Ik kon er alleen de vinger niet op leggen waar het vandaan zou kunnen komen. Hij liep onregelmatig en sleepte soms wat met zijn achterbenen. Ik dacht dat het artrose zou zijn en hier hield ik dan ook rekening mee. Via de instructeur van wie ik les had, kwam ik bij Karin Leibbrandt terecht. Zij zocht een aantal oefenpaarden voor haar opleiding thermografie. Zij heeft van Redskin thermografie opnamen gemaakt en op die manier kwamen we erachter dat hij diverse punten in nek, hals en rug had die hem niet lekker zaten en bleek hij peesontstekingen te hebben aan zijn benen. Tevens was er iets op de camera te zien, wat kon duiden op artrose. We hebben Redskin van de ijzers afgehaald en hij is op een natuurlijke manier bekapt. Tevens is hij diverse keren behandeld door een osteopaat en heeft hij een aantal maanden in de wei gestaan.

Helaas zag ik hem na een ruim een half jaar achteruit gaan. Het leek alsof hij toch weer meer last kreeg van zijn lichaam en dat hij er geen zin meer in had. Na enkele weken de moeilijke beslissing gemaakt om hem uit zijn lijden te verlossen en Karin hiervan op de hoogte gebracht. Karin wilde nog wat thermografie opnamen maken voor de volledigheid van het proces. Na deze opnamen bleek Redskin juist lichamelijk erg opgeknapt te zijn, hij had wel zogenaamde disbalans in zijn hoeven wat lichamelijke hinder geeft en hij stond bodemnauw. Door zijn hoefstand was hij ook naar één kant gaan ‘hangen’ in zijn lichaam. Redskin hebben we naar Stal Griftenstein gebracht, waar Karin hem verder heeft gerevalideerd. Hans Arendse heeft hem anders op zijn voeten gezet en we zijn hem samen langzaam weer wat gaan trainen met behulp van lange lijnen. Dit pakte hij erg goed op en een week later, mocht hij ook een keer gereden worden. Ik leer van Karin op een andere manier rijden dan ik altijd gedaan heb, maar dit voelt zowel voor mij als voor Redskin erg fijn. We zijn nu bijna een maand in training bij Karin en ik merk dat Redskin beter in zijn lichaam en vel zit. Af en toe heeft hij een terugval en merk ik dat hij gevoelig is op zijn voeten. Met name rechtsvoor zit het grootste probleem. We moeten ervoor zorgen dat hij goed op zijn voeten staat, een milimeter verschil kan hem al goed doen of juist verkeerd. Inmiddels is er op de thermo opnamen steeds meer verbetering te zien aan zijn benen, hoeven en stand.

Redskin, mijn familie en ik, zijn Karin en haar team ontzettend dankbaar voor haar hulp!