In onze nieuwe blogcategorie Real Life Casussen bespreken we de klachten waarmee onze patiënten te maken krijgen. In deze blog het verhaal van Sarko. Sarko was al meerdere malen osteopatisch behandeld maar liet helaas geen verbetering zien. Reden genoeg om het Equicare-Plus team in te schakelen en een klinisch en thermografisch onderzoek te doen. Hieruit bleek dat doordat Sarko zijn hals niet goed liet behandelen, de klachten elders in het lichaam steeds terugkwamen. Hoe dit in z’n werk gaat lees je in de volgende casus waarbij overgangsplaatsen in het lichaam een belangrijke rol spelen.
Het verhaal van eigenaar Mariska van Geijn
“Via een osteopaat, die Sarko ( 15 jarige ruin Majesteit X Waterman) al onder behandeling had, is Karin Leibbrandt op een gegeven moment bij de behandeling betrokken. De osteopaat had hem al een paar keer een osteopatische behandeling gegeven, omdat hij een krampbeen had. Daaruit bleek dat ook zijn SI-gewrichten geblokkeerd waren. Verder kon hij ook moeilijk buigen in zijn hals. Hij liep ook altijd te diep en hals strekken lukte ook niet echt.
Op een gegeven moment was ik het zo zat dat hij altijd achter de loodlijn liep dat ik samen met mijn instructrice ging proberen om hem meer naar voren te krijgen. Dat lukte niet echt en iedere keer als we iets teveel hadden geprobeerd liep hij weer kreupel. De osteopaat heeft toen in overleg met ons Karin erbij gehaald. We hebben thermografiefoto’s laten maken. Daaruit bleek dat naast zijn SI-gewrichten ook zijn CTO behoorlijk vast zat. Dat bleek zijn klachten te verklaren. Hij had eigenlijk een bepaalde comfortabele houding gevonden waar hij het minste last van had. Toen ik dat wilde veranderen kon zijn lichaam dat niet aan. Achteraf erg logisch. Hij stond ook niet meer recht op zijn hoeven, doordat hij ging compenseren. Gelijk is toen de behandeling ingezet, wat in eerste instantie best heel lastig was. Er zat veel bindweefsel bij zijn schoft/schouder waardoor hij het heel moeilijk vond om zijn hals te buigen. Uiteindelijk liet hij iets beter toe, waardoor de eerste stap naar soepelheid werd gezet. Vervolgens heeft Hans Arendse hem weer recht op zijn hoeven gezet.
Vervolgens ben ik gaan lessen bij Karin. We zijn begonnen met hem leren recht te richten.
Daardoor moest ik ook anders gaan leren denken en rijden. Karin geeft tijdens haar lessen heel veel uitleg hoe het lichaam van je paard reageert op wat jij van hem vraagt. Daardoor wordt je veel bewuster van je eigen rijden. Na een half jaar trainen, zag je al duidelijk verschil met ervoor. Hals strekken werd al makkelijker voor hem en hij ging steeds vaker met zijn neus voor de loodlijn lopen in plaats van erachter.
Nu zijn we bijna een jaar verder en hij is in die tussentijd maar 1 keer kreupel geweest. Dat was ook nog in de beginperiode van zijn revalidatie, dus duidelijk ook nog wel verklaarbaar.
Eigenlijk loopt hij niet meer achter de loodlijn met zijn neus, zijn gangen zijn veel ruimer geworden en hij zit erg goed in zijn vel.
Ik ben ook veel bewuster gaan rijden en iedere keer laat Karin mij ook terugkoppelen wat ik voel met rijden en wat ik aan doen ben. Zodoende proberen we al het geleerde te laten samenkomen. Iedere keer komen we steeds iets verder, wat een geweldig gevoel is. Hij wil echt voor je werken en ook alles goed doen.
Ook tijdens onze wedstrijden zien we duidelijk progressie. Vorig jaar ben ik begonnen om dat weer te gaan oppakken en we zijn in de L1 begonnen. We reden wel winstpunten, maar iedere keer stond op het protocol dat hij te diep liep. Dit jaar ging dat al veel beter. Ik had er al een beter gevoel over, ondanks dat in het begin van ons seizoen nog niet alles echt bevestigd was op vreemd terrein. Nu heb ik mijn winstpunten binnen en zijn we L2 startgerechtigd en bij de laatste 2 wedstrijden stond er nergens meer op het protocol dat hij te diep/achter de loodlijn liep. Dat was voor mij erg belangrijk, te weten namelijk dat je ook in wat meer stress momenten toch zo kan blijven rijden zoals het hoort en niet terugvalt in je oude patroon. We gaan nu het winterseizoen lekker verder trainen, zodat
we in het voorjaar met een gerust hart in de volgende klasse kunnen starten.
Het is voor mij duidelijk dat ik op deze manier verder wil blijven gaan. Twee keer per jaar geeft de osteopaat hem een behandeling om te zorgen dat alle blokkades wegblijven. Afgelopen juni vond ze hem al zo veel beter in zijn lichaam zitten. Daarnaast blijf ik de training met Karin voortzetten, want we zijn nu zo op de goede weg. Er is nog een lange weg te gaan, maar dat is alleen maar een mooie uitdaging om die samen met je paard aan te gaan.
Ik ben erg blij dat ik deze mensen heb leren kennen, waardoor wij samen een leuke tijd met elkaar kunnen hebben. En dat is waar je het voor doet.”
Mariska van Geijn
Het belang van goed functionerende overgangsplaatsen
Op alle overgangen in de wervelkolom heeft het paard kwetsbare plekken. Dit zijn de overgangen van schedel naar halswervels, van halswervels naar borstwervels (CTO), van borstwervels naar lendenwervels (TLO) en van lendenwervels naar heiligbeen (LSO). Speciale aandacht verdient de CTO; Cervico Thoracale Overgang, laag in de hals.
De overgangsplaatsen zijn kwetsbaar doordat er een duidelijke verandering van anatomie en bewegingrichting van de wervels is. Wanneer het paard niet correct beweegt door middel van een goede core-stability, komt er veel druk op deze overgangen te staan.
De lijn van de rug
Wanneer je de lijn van de spinaaluitsteeksels volgt lijkt het of de wervelkolom van het paard een soort S-curve op zijn kant maakt. Kijk je echter naar het verloop van de wervellichamen dan zie je dat de wervels een rechte lijn maken.
Dat is ook wel logisch want een S-curve op zijn kant is niet stabiel. Waarschijnlijk ben je nooit over een brug gereden die “hol” loopt, wel recht of bol. Bol is nog stabieler dan recht en één van de doelstellingen van de dressuur is het overbrengen van gewicht naar de achterhand. Hierdoor zakt het paard achter, bolt de rug, stijgt de schoft en de voorbenen komen meer vrij.
Als de overgangsplaatsen niet goed functioneren..
Voor deze opbolling heeft het paard een goede functie nodig van de wervelkolom en met name de overgangen CTO en LSO dienen goed te functioneren. Is de functie van deze gebieden verstoord, dan kan het paard geen schoftlift maken en daarmee de rug niet goed als geheel opbollen.
Zie je een opbolling in het lendengebied, dan weet je “dit is niet normaal!”, en dat vraagt om actie!
Bij een verstoorde functie van de CTO (laag in de hals) zakt de schoft soms zelfs een beetje waardoor het paard een lichte strekking krijgt in het schoftgebied en daardoor een te grote opbolling in alleen het lendengebied in plaats van een opbolling over de gehele rug. Hierdoor worden de lendenwervels in een positie gebracht die niet comfortabel is en het lichaam reageert met het vastzetten van dit gebied met behulp van de diepe rugspieren. Het gevolg daarvan is dat de overgang van lendenwervels en heiligbeen (LSO) overmatig moet bewegen. Het tekort aan bewegen in het lenden gebied moet immers ergens gecompenseerd worden.
Zo raakt de overgang van lendenwervels naar heiligbeen (LSO) overbelast. Dit heeft weer tot gevolg dat het heiligbeen en de SI-gewrichten pijnlijk worden en minder goed functioneren. Veel paarden hebben hier klachten van en kunnen zelfs flink kreupel lopen.
Sarko liet zich laag in de hals niet behandelen
De osteopaat had Sarko al onder behandeling, maar het paard liet zich niet behandelen laag in de hals (CTO). Hij was dusdanig pijnlijk in dat gebied dat hij zo hevig in verzet kwam dat het gevaarlijk en onmogelijk was om hem los te maken.
Zorgvuldige behandeling van de CTO is essentieel
Om die reden vroeg de osteopaat om een klinisch en thermografisch onderzoek waar uiteindelijk geen bevindingen uitkwamen die aanvullend onderzoek indiceerden. Wat wel te zien was, was ondanks dat de osteopaat het heiligbeen een aantal keer goed los had gemaakt, het toch weer vast was gaan zitten en een reactie liet zien op de thermografische beelden. Dat is wat wij heel vaak zien. Wanneer je een paard los maakt, maar je kunt de CTO niet goed loskrijgen, komen de problemen weer snel terug.
Met Sarko zijn we daarom eerst aan de slag gegaan met gedragskundige technieken om hem te leren de behandeling toe te staan. Nadat hij voor de eerste keer goed losgemaakt kon worden in de CTO was het gebied veel minder pijnlijk en kon bij een vervolgbehandeling het paard zonder problemen verder behandeld worden.
Training voor het beste resultaat op de lange termijn
Sarko functioneert ondertussen al weer een lange tijd goed en zowel hij als zijn eigenaar hebben veel plezier met elkaar in de training, op wedstrijd en tijdens het buitenrijden. De eigenaar van het paard is zeer gemotiveerd geweest om de training aan te passen zodat Sarko zo snel mogelijk een goede core-stability aan zou leren en daarmee een correct bewegingspatroon. De praktijk leert namelijk dat alleen maar behandelen een tijdelijk resultaat geeft. Wil je resultaat op de lange termijn, dan is een zeer specifieke training onontbeerlijk!